Warunki środowiskowe danego obszaru w dużym stopniu uzależnione są od jego położenia geograficznego. Również położenie gminy Aleksandrów Kujawski istotnie wpływa na jej warunki przyrodnicze i klimatyczne, przyczynia się do jej odrębności jako regionu. Zróżnicowana rzeźba terenu oraz wzniesienie nad poziom morza, przy znacznych wysokościach względnych decydują o różnorodności zjawisk klimatycznych.
Według regionalizacji klimatycznej R. Gumińskiego gmina Aleksandrów Kujawski położona jest w obrębie VIII Dzielnicy środkowej.
Dane dotyczące klimatu na terenie gminy Aleksandrów Kujawski, opracowano na podstawie obserwacji prowadzonych na stacji bazowej w Koniczynce (gmina Łysomice) w ramach programu Zintegrowany Monitoring Środowiska Przyrodniczego (ZMŚP). Stacja ta znajduje się poza obszarem gminy, jednak reprezentuje panujące na tym terenie warunki klimatyczne. Zestawienie danych klimatycznych zawiera poniższa tabela.
Parametr |
Wartość |
Średnia roczna temperatura powietrza [ °C ] |
8,4 °C |
Średni roczny opad [ mm ] |
539,9 mm |
Wilgotność względna [ % ] |
79 % |
Średnia prędkość wiatru [ m/s ] |
3,3 m/s |
Parametry klimatycznena stacji ZMŚP w Koniczynce w latach 1993-2003
Na omawianym obszarze najcieplejszym miesiącem jest lipiec ze średnią temperatura 18,2 °C, najchłodniejszym styczeń -2,7 °C. Średnia temperatura w roku wynosi 8,0 °C. Liczba dni z przymrozkami zawiera się w przedziale od 100 do 110, natomiast czas zalegania pokrywy śnieżnej od 50 do 80 dni.
Roczne sumy opadów wynoszą średnio około 500 - 525 mm. Warto podkreślić, że Powiat Aleksandrowski ma najniższe opady w województwie, co łącznie z niezbyt korzystnymi warunkami glebowymi pociąga za sobą pewne ograniczenia w możliwościach uprawy roślin intensywnych.
Najniższe opady występują w sierpniu, wrześniu i pierwszej połowie października, które powodują niedobór opadów sięgający 50 % zapotrzebowania (rzędu 150 mm).
Obszar gminy cechuje raczej krótki okres wegetacyjny, który wynosi 205-210 dni w roku. Nasłonecznienie i temperatura w czasie okresu wegetacyjnego są wystarczające dla większości uprawianych tutaj roślin.
Na opisanym obszarze do najczęstszych wiatrów należą wiatry zachodnie oraz wiatry wschodnie. Wiatr z sektora zachodniego (W i SW) wieją przez 33,2 % w roku, a z sektora wschodniego przez 17,7 %. W porównaniu do rozkładu wiatrów z lat 1994-2003, zanotowano mniejszą częstość wiatrów z południa, większą zaś z sektora północnego i wschodniego. Cisze atmosferyczne występują w 5,0 % przypadków. Najczęściej wieją wiatry słabe (2-4 m/s), które przypadają na lato (lipiec), jesień (wrzesień) i zimę (luty), natomiast wiatry silne wieją w kwietniu i styczniu. Średnia prędkość wiatru wynosi 3,3 m/s.
Specyficzne warunki klimatu lokalnego mają rozległe tereny leśne (pobliskie Obszary Chronionego Krajobrazu). Lasy charakteryzują się na ogół dobrymi warunkami termiczno - wilgotnościowymi o zmniejszonych wahaniach dobowych, jednak z gorszymi warunkami solarnymi (zacienienie). Są to jednak tereny o wzbogaconym składzie fizykochemicznym powietrza w tlen, ozon, olejki eteryczne (fitoncydy) oraz inne substancje śladowe podnoszące komfort bioklimatyczny.
