Warunki środowiskowe danego obszaru w dużym stopniu uzależnione są od jego położenia geograficznego. Również położenie gminy Aleksandrów Kujawski istotnie wpływa na jej warunki przyrodnicze i klimatyczne, przyczynia się do jej odrębności jako regionu. Zróżnicowana rzeźba terenu oraz wzniesienie nad poziom morza, przy znacznych wysokościach względnych decydują o różnorodności zjawisk klimatycznych.
     Według regionalizacji klimatycznej R. Gumińskiego gmina Aleksandrów Kujawski położona jest w obrębie VIII Dzielnicy środkowej.
     Dane dotyczące klimatu na terenie gminy Aleksandrów Kujawski, opracowano na podstawie obserwacji prowadzonych na stacji bazowej w Koniczynce (gmina Łysomice) w ramach programu Zintegrowany Monitoring Środowiska Przyrodniczego (ZMŚP). Stacja ta znajduje się poza obszarem gminy, jednak reprezentuje panujące na tym terenie warunki klimatyczne. Zestawienie danych klimatycznych zawiera poniższa tabela.

Parametry klimatycznena stacji ZMŚP w Koniczynce w latach 1993-2003

     Na omawianym obszarze najcieplejszym miesiącem jest lipiec ze średnią temperatura 18,2 °C, najchłodniejszym styczeń -2,7 °C. Średnia temperatura w roku wynosi 8,0 °C. Liczba dni z przymrozkami zawiera się w przedziale od 100 do 110, natomiast czas zalegania pokrywy śnieżnej od 50 do 80 dni.
     Roczne sumy opadów wynoszą średnio około 500 - 525 mm. Warto podkreślić, że Powiat Aleksandrowski ma najniższe opady w województwie, co łącznie z niezbyt korzystnymi warunkami glebowymi pociąga za sobą pewne ograniczenia w możliwościach uprawy roślin intensywnych.
     Najniższe opady występują w sierpniu, wrześniu i pierwszej połowie października, które powodują niedobór opadów sięgający 50 % zapotrzebowania (rzędu 150 mm).
     Obszar gminy cechuje raczej krótki okres wegetacyjny, który wynosi 205-210 dni w roku. Nasłonecznienie i temperatura w czasie okresu wegetacyjnego są wystarczające dla większości uprawianych tutaj roślin.
     Na opisanym obszarze do najczęstszych wiatrów należą wiatry zachodnie oraz wiatry wschodnie. Wiatr z sektora zachodniego (W i SW) wieją przez 33,2 % w roku, a z sektora wschodniego przez 17,7 %. W porównaniu do rozkładu wiatrów z lat 1994-2003, zanotowano mniejszą częstość wiatrów z południa, większą zaś z sektora północnego i wschodniego. Cisze atmosferyczne występują w 5,0 % przypadków. Najczęściej wieją wiatry słabe (2-4 m/s), które przypadają na lato (lipiec), jesień (wrzesień) i zimę (luty), natomiast wiatry silne wieją w kwietniu i styczniu. Średnia prędkość wiatru wynosi 3,3 m/s.
     Specyficzne warunki klimatu lokalnego mają rozległe tereny leśne (pobliskie Obszary Chronionego Krajobrazu). Lasy charakteryzują się na ogół dobrymi warunkami termiczno - wilgotnościowymi o zmniejszonych wahaniach dobowych, jednak z gorszymi warunkami solarnymi (zacienienie). Są to jednak tereny o wzbogaconym składzie fizykochemicznym powietrza w tlen, ozon, olejki eteryczne (fitoncydy) oraz inne substancje śladowe podnoszące komfort bioklimatyczny.